“Sociaal isolement in de landbouw stoorde mij”

In het landelijke Herenthout, in het hart van de Kempen, runt Raf Van Mol samen met zijn gezin een modern en creatief melkveebedrijf. Met zo’n 150 à 170 melkkoeien, honderd hectare grond en een brede waaier aan activiteiten valt er veel te beleven op het familiebedrijf. “We willen een bedrijf dat leeft, in balans is én plezier brengt, voor ons én voor anderen,” vertelt Raf met zichtbare passie.

Wat meteen opvalt bij Raf is zijn enthousiasme en gedrevenheid. “Ik doe heel veel graag,” lacht hij. “Het liefst alles tegelijk. Dat is soms een valkuil, maar ik haal er ook veel energie uit.” Raf is een echte duizendpoot: van bedrijfsmanagement tot administratie, van koeien verzorgen tot creatieve nevenactiviteiten. En die nevenactiviteiten, zoals teambuildings, vergaderingen en vrijgezellenfeesten, kregen de gepaste naam Loei Dolle Pret.
Hoe krijgen jullie alles gecombineerd?
“Tot begin dit jaar molken we nog manueel, zo’n zes uur per dag. “Dat werd mentaal en fysiek zwaar,” vertelt Raf. “We zaten aan onze limiet.” In februari dit jaar schakelden we daarom over op drie melkrobots. “Natuurlijk vragen die robots ook nog veel aandacht, maar meer gespreid over tijd. Het gaf ons meteen ademruimte. En ook voor de koeien is het aangenamer: ze bepalen nu zelf wanneer ze gemolken worden. Dat verlaagt hun stress en verbetert hun gezondheid..”
De robots zorgen ervoor dat Raf en zijn gezin tijd kunnen investeren in andere aspecten van het bedrijf – en in zichzelf. “Mijn vrouw zit in de fanfare, en ik ga sinds kort naar de tekenacademie. Levende modellen tekenen, echt iets totaal anders dan koeien verzorgen,” lacht hij.
Stond de bedrijfsovername altijd op jouw planning?
“Als je mij vroeger vroeg wat ik wilde worden, was dat architect. Ik tekende heel graag en was ook een kei in wiskunde. Toch riep de landbouw mij. Na mijn studies als industrieel ingenieur werkte ik eerst als ambtenaar bij de Mestbank, want het melkveebedrijf was niet groot genoeg voor twee voltijdse inkomens. Dat was een boeiende en omstreden job waar ik veel contacten opbouwde, maar ik voelde dat ik ondernemer wilde zijn. Zelf keuzes maken, iets opbouwen, dat zit in mijn aard.
In 2005 stapte ik deeltijds in mijn vader zijn bedrijf, in 2011 voltijds. Sindsdien bouwde ik verder aan de toekomst van het melkveebedrijf, dat al drie generaties in handen van mijn familie is. Ondertussen stapte met mijn zoon Ferre ook de vierde generatie in het bedrijf.”