Een beleid dat goed gedrag beloont

De Vlaamse regering keurde, een week voor de start van het mestseizoen, een lijst met duurzame teelt- en bemestingstechnieken goed. In het Mestactieplan dat het Vlaams Parlement midden december heeft goedgekeurd, stond deze intentie al ingeschreven. In totaal zijn er nu zeventien erkende duurzame teelt- en bemestingstechnieken. Er is in de landbouw geen one-size-fits-all-aanpak en daarom hebben wij hierbij ook steeds de noodzaak benadrukt van een voldoende ruim keuzemenu aan maatregelen dat voor de start van het bemestingsseizoen duidelijk moet zijn.

Beleid vormt een compromis tussen verschillende actoren, geeft aan wat kan en wat niet kan en bepaalt de richting die we als samenleving moeten volgen. Maar de impact van nieuwe, strengere regelgeving op de concrete bedrijfsvoering wordt vaak onderschat. Het kost tijd om uit te zoeken hoe men zich met nieuwe regelgeving in regel kan stellen. Regelmatig zijn dure investeringen nodig die weloverwogen moeten worden. Helaas is er niemand die een schouderklopje komt geven als je het goed doet of zelfs meer doet dan wat verwacht wordt. Maar als je het niet goed doet, word je op de vingers getikt. Onze overheid gebruikt vaak de stok om onze samenleving in regel te laten stellen, van verkeersboetes tot handhavingstrajecten. De focus ligt vaak op de kleine minderheid die het niet goed doet, terwijl een overgroot aandeel zich wel aan de regelgeving houdt of zelfs beter doet. Begrijpelijk dat dit soms voor ergernis zorgt. 

Bij het nieuwe Mestactieplan was het voor ons dan ook belangrijk dat men niet alleen met de stok zwaait als een norm niet gehaald wordt, maar dat de overheid landbouwers die het goed doen, beloont. Bij het akkoord tussen de milieu- en landbouworganisaties was dan ook al afgesproken dat landbouwers de kans moeten krijgen om de korting van de bemestingsnormen, die MAP 7 met zich meebrengt, volledig of gedeeltelijk ‘terug te verdienen’ door extra inspanningen te doen. Dit kunnen ze doen door goede, duurzame teelt- en bemestingspraktijken toe te passen. Op die manier worden landbouwers gestimuleerd om aan de slag te gaan met bewezen duurzame technieken, wat ongetwijfeld ook de waterkwaliteit ten goede komt. 

Die waterkwaliteit moet op een juiste manier gemeten worden. Precies daarom dat we ook vroegen (en de toezegging kregen) om de MAP-meetpunten te evalueren. Onze boeren leveren inspanningen. Het is dan ook de taak van de overheid om deze inspanningen juist te meten, met een netwerk dat de invloed van de land- en tuinbouw meet. Niks meer, ook niks minder. Alleen als deze meetpunten worden geëvalueerd en zekerheid geven over juiste metingen, zullen wij de evaluatie van dit MAP aanvaarden!