Respect en zekerheid

De voorbije weken ontstond er grote onzekerheid bij onze aardappeltelers over contracten die eenzijdig worden aangepast. Contracten waarin telers en verwerkers duidelijke afspraken maken over prijzen, hoeveelheden, kwaliteit … vormen namelijk een essentieel onderdeel van het risicobeheer van zowel teler als verwerker.

Een contract is een contract! Aardappeltelers maakten al heel wat kosten. Ze bestelden al pootgoed en sommigen huren gronden om dit nieuwe teeltseizoen op te starten. Eenzijdig een contract aanpassen is onaanvaardbaar! De aardappelsector is een complexe keten waarin elke schakel afhankelijk is van de andere. Telers vertrouwen erop dat hun inspanningen worden beloond door degenen die hun producten afnemen. Dat vertrouwen is nu geschonden. Het respecteren van contracten is de basis van elke zakelijke relatie. 

Daarom was er geen andere mogelijkheid meer dan de FOD Economie in te schakelen. Om ervoor te zorgen dat onze telers niet in onzekerheid gestort worden, dat handelaars en verwerkers die een contract wél respecteren niet benadeeld worden en dat een contract niet verwordt tot een vodje papier. Pacta sunt servanda! 

Vorige week publiceerde het ILVO een rapport over een onderzoek dat het voerde in vier melkveestallen om de gemiddelde ammoniakemissie uit een Vlaamse doorsnee melkveestal te kennen. Wij hebben het rapport gelezen en we stellen een grote variatie én onzekerheid vast in de meetresultaten en tussen de meetmethodes onderling. In de nieuwe studie deed men een jaar rond metingen met twee verschillende meetmethodes. Eén die standaard gebruikt wordt in Nederland, Duitsland, Denemarken en Vlaanderen en één volledig nieuwe methode, die door het ILVO werd ontwikkeld. Op basis hiervan kwam men respectievelijk tot een gemiddeld resultaat van 14,7 en 16,99 kg ammoniak per dier en per jaar. De huidige emissiefactor ligt op 13 kg ammoniak per dier en per jaar. Bovendien blijkt het bevuild staloppervlak een grote rol te spelen: hoe meer plaats er is per dier, hoe meer ammoniakemissies. Kortom: wat goed is voor dierenwelzijn, is niet goed voor stikstof. 

Voor ons kunnen deze metingen absoluut niet de basis zijn om te sleutelen aan de emissiefactoren. Met het huidige stikstofbeleid, dat doelstellingen in absolute cijfers heeft vastgeklikt, kunnen roekeloze beleidsbeslissingen inzake emissiefactoren op basis van deze studie leiden tot enorme rechtsonzekerheid voor de Vlaamse melkveehouder. Dat is voor ons onaanvaardbaar.