Op de eerste rij: 8 februari 2023

Beloftes moeten plaatsmaken voor resultaten

Al jarenlang steekt onze sector politici een uitgestoken hand toe om samen de uitdagingen rond een duurzaam landbouwbeleid aan te pakken. Jaren waarin er, met een beetje geluk, wel met een half oor geluisterd werd maar waarna de eigen, onrealistische visie op de toekomst weer de overhand nam. Het resultaat: een beleid dat voorbijgaat aan de praktijk, dat kansen mist en onnodige slachtoffers eist. En die slachtoffers zijn niet alleen onze boeren, maar ook de hele agrovoedingseconomie waarvan we de basis zijn.

Op een bepaald moment zit de emmer vol. Wat dan precies de aanleiding is om hem te doen overlopen is voor iedereen verschillend. Het stikstofakkoord, de natuurherstelwet, het niet-productieve areaal, de administratieve last, zware controles, onstabiele markten, onrust in onze omliggende landbouwlanden, … Het gaat er niet om welke lucifer het vuur aanstak, want het was al lang aan het smeulen. Vorige week stond ons land stil. Landbouwers domineerden het nieuws. Tegen hun zin, want ze werken liever aan en op hun bedrijf dan dat ze wegen lamleggen. Maar het kon niet anders, de druk werd te groot.

De afgelopen week heeft aangetoond dat landbouwers blijkbaar naar de grote middelen moeten grijpen om gehoord te worden door onze beleidsmakers. Plots kon het wél: zowel Europa, België als Vlaanderen schoof een stoel bij aan de onderhandelingstafel en was een en al oor voor de zorgen van onze boeren. Het overleg dat op de drie niveaus werd opgestart moet nu op korte termijn resultaten voortbrengen. Want er werden veel beloften gemaakt. Administratie vereenvoudigen, het stikstofdecreet herbekijken, prijsvorming onderzoeken, … Maar veel meer dan zeer voorzichtig positief zijn kunnen we niet doen, want het zou niet de eerste keer zijn dat onze sector ondanks mooie woorden toch in de kou blijft staan. Beloften moeten nu plaatsmaken voor effectieve beleidsveranderingen mét draagvlak in de sector.