Op de eerste rij: 28 maart 2024
Natuurherstelwet eindelijk van tafel?
Natuur en landbouw. De polarisatie tussen beide is de afgelopen jaren jammer genoeg duidelijk gegroeid. Landbouwers maken zich terecht zorgen over het feit dat er steeds meer landbouwgrond verdwijnt richting groene bestemmingen, terwijl natuurorganisaties het idee krijgen dat boeren geen oren hebben naar meer natuur. Het tegengestelde is waar. Natuur en landbouw zijn beide onmisbaar om de Vlaamse open ruimte optimaal te valoriseren. Beter nog, er zijn ongelofelijk veel voorbeelden van straffe samenwerkingen waarbij ze elkaar zelfs versterken.
Maar die wederzijdse toenadering moet groeien vanuit de basis. Alleen dan leren mensen elkaars ideeën appreciëren en komt er begrip voor andere meningen en ervaringen. Een perfect voorbeeld van hoe het niét moet is de Europese natuurherstelwet. Deze legt van bovenaf doelstellingen op die niet aangepast zijn aan de verschillende context in de lidstaten, laat staan dat ze lokaal gedragen worden. Deze wet duwt landbouwers in een hoogst onzekere positie en versterkt de kloof tussen landbouw en natuur. Om nog maar te zwijgen van de onduidelijke gevolgen voor de volledige Vlaamse economie.
Wij hebben vanuit Boerenbond vanaf het prille begin landbouworganisaties binnen de EU aangeschreven en aangesproken over onze bezorgdheden rond deze wet, met de vraag om hun regeringen en Europarlementsleden aan te spreken. Op alle mogelijke manieren hebben we hierover inmiddels onze bezwaren duidelijk geuit. Via een actie op het Luxemburgplein in Brussel, in Straatsburg, tijdens de landbouwprotesten, in de vele gesprekken die ik hierover mocht voeren met Europees Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, met Europees commissaris Janusz Wojciechowski, met premier De Croo, met tal van Europarlementsleden … Telkens informeerden we beleidsmakers over de concrete gevaren in deze natuurherstelwet en de bezorgdheden van onze leden.
De laatste horde die de natuurherstelwet nog moet nemen, is de goedkeuring van minstens 15 van de 27 Europese lidstaten, die dan ook nog eens meer dan 65% van de Europese bevolking moeten vertegenwoordigen. Als voorzitter van de Raad speelt ons land een belangrijke rol. Afgelopen vrijdag bleek dat die meerderheid voorlopig niet zal worden gevonden. Dit is een opvallend en hoopgevend signaal, want het betekent dat steeds meer landen en beleidsmakers grote twijfels hebben bij de inhoud van deze wet. Gaat Europa eindelijk beseffen dat we ecologie en economie moeten verzoenen, in plaats van een ecologisch paradijs te bouwen op een economisch kerkhof?
Het getuigt van slecht beleid en kortzichtigheid dat Europa het heeft nagelaten om de socio-economische en juridische impact van deze natuurherstelwet vooraf uitgebreid te bestuderen. Uit de Vlaamse impactstudie blijkt in elk geval dat de gevolgen bij ons groot zullen zijn. Deze wet had nooit zo ver in het wetgevende proces mogen komen. Voor ons moet in dit geval uitstel wel degelijk afstel worden!