Op de eerste rij: 23 februari 2023
Op het puntje van de stoel
De afgelopen weken waren we allemaal getuige van een politieke poppenkast. Het was een schouwspel dat allesbehalve aangenaam was om naar te kijken. Niet voor de gewone Vlaming, maar zeker niet voor onze landbouwers die elke keer dat er een akkoord in de lucht leek te hangen, op het puntje van hun stoel zaten. Om na elke mislukte onderhandeling weer teleurgesteld achter te blijven. Minister-president Jambon nam de beslissing om de pauzeknop in de duwen en met zijn ploeg in de coulissen te verdwijnen. En dat is misschien maar goed ook.
Want nog erger dan geen akkoord, is een slecht akkoord. Hoe zwaar de onzekerheid ook weegt, hoe groot de mentale druk op onze landbouwers vandaag ook is: dit akkoord mag er in zijn huidige vorm niet doorgeduwd worden. Als er geen fundamentele wijzigingen gebeuren, zal het stikstofakkoord binnen de kortste keren onderuitgehaald worden door de rechtbank en zit niet alleen de landbouwsector maar de hele Vlaamse economie muurvast.
Wie draagt de broek binnen de Vlaamse regering?
Lode Ceyssens
Ik heb me de afgelopen weken afgevraagd wie er nu eigenlijk de broek draagt binnen de Vlaamse regering. Is het de regisseur die beslist wanneer er gerepeteerd wordt, of is het een van de hoofdrolspelers die de agenda en de prijs van de tickets bepaalt?
Het publieke debat rond stikstof lijkt intussen eindelijk meer nuance te krijgen. Zowel politici, onderzoekers als journalisten durven regelmatig afwijkende meningen op tafel te leggen en vastgeroeste overtuigingen in vraag te stellen. Ik kan alleen hopen dat men durft te kijken naar de praktijk in plaats van vast te houden aan het eigen grote gelijk.
Alleen als het beleid het script grondig aanpast en rekening houdt met de kritiek van recensenten, kunnen we tot een resultaat komen dat geen pijn doet aan de ogen en dat terug toekomst en perspectief geeft aan onze land- en tuinbouwers, en dus ook aan een eigen duurzame voedselproductie in Vlaanderen.