Op de eerste rij, 22 april 2021

Uitgesproken steun voor boeren van bij ons

Halfweg vorige week werd het dan toch eindelijk wat mooier weer en konden we allemaal naar buiten! Wandelend of fietsend genieten van het landschap. Een landschap dat door zijn variatie inspireert en rust biedt. Voor jullie is dat landschap je dagdagelijkse werkomgeving. De massale belangstelling van wandelaars en fietsers vormt dan ook een uitgelezen kans om hen te laten kennismaken met onze bedrijven en hoe er wordt gewerkt. Onze fruittelers lanceerden een grote bloesemactie met meer dan 200 spandoeken en een resem bloesemwandelingen waarbij ze toeristen uitnodigen om te komen genieten van de prachtige bloesems, maar hen tegelijk willen sensibiliseren om ook in de winkel te kiezen voor lokaal geteeld fruit en zo onze fruittelers te steunen, want ‘zonder fruittelers geen bloesems’ natuurlijk.

In de Noorderkempen hebben onze boeren en tuinders met de steun van onder andere Landelijke Gilden dan weer een uniek concept bedacht om mensen op een totaal andere manier van het platteland te laten genieten. In de paasvakantie kon je tijdens een nattebottentocht dwars door velden en over boeren- en tuinderserven – langs wandelpaden die er normaal niet zijn – via infoborden en met QR-codes die toegang geven tot filmpjes, een inkijk krijgen in de bedrijven. Voor de kleinsten waren er leuke hindernissen. Het was een groot succes, te horen en te lezen aan de enthousiaste commentaren van deelnemers – een initiatief dus dat zeker herhaling en navolging verdient.

Ook onze jonge boeren van Groene Kring kwamen uit hun kot. Met een tractorestafette doorkruisten ze  Vlaanderen van oost naar west. Samen, over provincies en sectoren heen, brachten ze hun positieve boodschap voor een toekomst voor jonge boeren in Vlaanderen. Sterk! Ieder voor allen, allen voor ieder, zoals het een telg van de Boerenbondfamilie past. Hopelijk wordt hun boodschap gehoord.

Uit een recente peiling van VLAM blijkt trouwens dat maar liefst 88% van de Vlaamse consumenten het belangrijk vindt om een sterke inlandse land- en tuinbouwsector te behouden. 76% stelt dat het Vlaamse landbouwareaal niet mag krimpen en 82% spreekt zijn uitdrukkelijke bewondering voor landbouwers uit en bevestigt de noodzaak van lokale voedselproductie. Herinner je, toen er vorig jaar door corona schaarste dreigde, was het vooral wc-papier dat gehamsterd werd. Diezelfde Vlaamse consument vertrouwt erop dat er dankzij de ondernemende Vlaamse boer- en tuinder geen gebrek aan eten zal zijn. Bij het lezen van deze cijfers bekruipt er mij toch een dubbel gevoel, wetende hoe we de laatste tijd keer op keer in elk dossier opnieuw moeten vechten om de toekomstpositie van diezelfde Vlaamse land- en tuinbouwsector te vrijwaren. Denk bijvoorbeeld maar aan het stikstofdossier. Als we geruggesteund worden door een dergelijke grote groep consumenten die een sterke lokaal verankerde landbouw zo belangrijk vindt, dan is onze vraag en eis om de toekomstige leefbaarheid van de Vlaamse landbouw te vrijwaren toch wel echt zeer legitiem! Welke andere grote speler in bijvoorbeeld het stikstofdebat kan dergelijke uitgesproken maatschappelijke voorkeur voorleggen? Toch wel iets om over na te denken: met welk mandaat zullen politici straks keuzes maken in het stikstofdebat? Met dat van de gewone Vlaming of dat van enkele ngo’s en opiniemakers … ?

Beleid voeren via projectoproepen

Met een projectoproep werd deze week de aftrap gegeven voor de nationale parken en de landschapsparken. Een voorbeeld van beleid via projectoproepen – zonder dat dat beleid afgedekt is door een regeringsbeslissing of politieke consensus, zonder een rechtszeker kader met criteria en doelstellingen.

De doelstellingen van de projectoproep zijn nochtans ambitieus en zullen onvermijdelijk tot ruimteclaims leiden. Waarom wordt dan niet gestreefd naar maatschappelijk gedragen visies die rekening houden met alle actoren in het buitengebied? Die discussie weigert men. Enkele lokale actoren zullen dus de regie in handen kunnen nemen en gebiedsvisies ontwikkelen om zo de ambitieuze doelstellingen op het terrein te realiseren. Zonder openbaar onderzoek, zonder overleg en zonder inspraak. Een methode die voor ons niet kan. Jammer dat dit zo moet lopen, want met een helder, rechtszeker en gedragen kader én een gedegen betrokkenheid op het terrein zijn er wel degelijk oplossingen en win-wins te realiseren …