Op de eerste rij: 16 september 2021

Lokale besturen onder druk door nationale parken

Deze week moeten de kandidaturen binnen zijn voor de nationale parken en landschapsparken. Omdat de ervaring leert dat dergelijke projecten sowieso uitmonden in ruimteclaims en beperkingen allerhande voor de aanwezige landbouwactiviteit hebben we van in het begin aan de bevoegde minister gevraagd naar een duidelijk en rechtszeker kader vooraleer hiermee te starten. Op die vraag is er nooit een antwoord gekomen. Bij de lancering van de projectoproep eerder dit jaar hebben we dan ook gereageerd dat dit geen manier van werken is. We hebben, daar waar we door de lokale gebiedscoalities aan tafel werden uitgenodigd, zeer duidelijk en consequent onze eisen naar voorafgaandelijke rechtszekerheid en duidelijkheid voor onze boeren op tafel gelegd. Intussen hebben wij beslist om de kandidaturen voor de nationale parken hetzij niet te steunen, hetzij enkel voor zover op onze eisen wordt ingegaan.

Het was de voorbije weken en dagen goed om vast te stellen dat we niet de enigen zijn die dit geen manier van werken vinden. Nogal wat lokale mandatarissen en burgemeesters van CD&V, N-VA en Open Vld lieten weten dat ze de kandidaturen niet steunen omwille van de rechtsonzekerheid en de onduidelijkheid naar de toekomst toe voor (jonge) landbouwers. Op vragen als wat de gevolgen zijn voor landbouwers in het gebied, zowel op het vlak van grondgebruik als vergunningen – vragen die ook wij stelden en stellen – krijgen zij immers ook geen antwoord van Vlaanderen, en dus wilden ze – net als wij – geen blanco cheque uitschrijven aan conceptnota’s die verregaande engagementen met zich meebrengen zonder duidelijkheid over de gevolgen.

Ik moet eerlijk zeggen: deze signalen deden mij, en ongetwijfeld vele van onze landbouwers, deugd. Deze lokale bestuurders verdienen dan ook een pluim en een dankjewel met hun protest tegen projecten met onduidelijke gevolgen (ook al is er een zak geld mee gemoeid) en dat ze het opnemen voor een rechtszekere toekomst voor onze boeren en tuinders. Intussen is duidelijk dat hun houding niet in goede aarde valt. Wij vernemen dat deze lokale bestuurders in meerdere gebieden stevig politiek onder druk gezet werden, ja zelfs afgedreigd dat zij centen voor bestaande projecten zullen verliezen als ze steun aan deze projecten weigeren. Een aantal besturen zet de steun ‘on hold’, andere zullen als gevolg van de druk de kandidatuur dan toch steunen, zij het met duidelijke vermelding van hun bezorgdheden omtrent landbouw … Hoe laag kan men vallen in Vlaanderen als men op die manier projecten doordrukt terwijl men tegelijk de mond vol hebt van rechtszekerheid, overleg en draagvlak

Crisis varkenssector: structurele aanpak nodig

De aanhoudende crisis in onze varkenssector weegt zwaar op onze varkenshouders en hun gezin. Er is dringend nood aan initiatief dat hen over deze crisis tilt en perspectief op een leefbare toekomst biedt. Op het Ketenoverleg, samengeroepen door minister Crevits, heb ik deze nood onderstreept en gepleit voor maatregelen op korte termijn, maar ook voor een aanpak die de sector structureel versterkt. Er zijn dringend maatregelen nodig die liquiditeit verzekeren, want de facturen blijven doorlopen. De inspanningen om de gesloten exportmarkten terug open te krijgen na het herwinnen van de AVP-vrije status beginnen geleidelijk vruchten af te werpen. Die inspanningen moeten volgehouden en versterkt worden. Tegelijk moet ook de consument in zijn prijs voelen dat het crisis is. Redelijke promoties voor varkensvlees kunnen helpen mee de markt ontlasten. Ook structureel moeten we de zaak nu echt aanpakken. Binnen de keten, met ondersteuning van de overheid, moet gewerkt worden aan het versterken van onze varkenshouderij, rekening houdend met onze specifieke productiecontext en de evoluerende Europese productieomgeving. Op een gecoördineerde, evenwichtige en faire manier moet verder werk gemaakt worden van een bredere diversiteit in producten en aan afzetmarkten door meer toegevoegde waarde ter plekke te creëren waarbij risico’s, kosten en baten evenwichtig worden verdeeld over de ketenactoren die hieraan meewerken vooraleer onze producten af te zetten op onze Europese thuismarkt en de betere wereldmarkt. Alleen zo’n aanpak kan de Vlaamse varkenssector op een spoor zetten richting beter, waarbij het ook met minder zou kunnen.