Op de eerste rij: 13 oktober 2022
MAP 7
Begin dit jaar organiseerde de Mestbank individuele gesprekken met boeren over het toekomstig mestbeleid. Goed dat er met hen gesproken wordt, maar met de landbouworganisaties overleggen vond men blijkbaar niet nodig. Waarom wij niet uitgenodigd werden, is ons niet uitgelegd en het is ook zo ‘not done’ dat het niet uit te leggen valt. Alsof er een loonakkoord onderhandeld wordt, zonder dat de vakbonden betrokken worden. Het kot zou, terecht, te klein zijn. Sindsdien bleef het oorverdovend stil.
Vorige week kwam de Mestbank eindelijk naar buiten met een aantal academische visies rond MAP 7 (die notabene al sinds 9 februari klaar waren, maar stil werden gehouden). Tegelijkertijd werd ook de synthese gepubliceerd van de dialoogsessies met landbouwers. Vanuit de praktijk werden heel wat verbeterpunten voorgesteld maar ook frustraties geuit. In de communicatie van de Mestbank werd bijkomend de nadruk gelegd dat het voor Europa strenger moet om de waterkwaliteit te verbeteren. Tot daar de communicatie van de Mestbank.
In een volgende stap zou je dan verwachten dat er op basis van deze drie invalshoeken een debat gevoerd wordt over een gewenst mestbeleid en bijbehorende visie over landbouw. Maar neen. Weer zonder overleg met de landbouworganisaties is men naar Europa gestapt om een aantal principes af te toetsen van wat men zelf noemt ‘een ambitieus nieuw Mestactieplan’. Welke voorstellen er ondertussen onderhandeld worden met Europa blijft onduidelijk! Hiervoor moeten er op een paar maanden tijd opeens oplossingen liggen, terwijl het kabinet zelf maanden getreuzeld heeft. Gevolg, de chaos waarin we dreigen terecht te komen bij aanvang van het bemestingsseizoen zal nooit eerder gezien zijn. Voor ons blijft het duidelijk: de waterkwaliteit zal alleen verbeteren als er gepraat wordt mét in plaats van over de boeren!
Witloofbiënnale
Zondag mocht ik nog het eerste grondwitloof van het seizoen uit de grond halen en de dagen ervoor was de internationale witloofwereld vertegenwoordigd op de Witloofbiënnale die in ons land plaatsvond. De witloofsector heeft verschillende uitdagingen voor de deur staan. De hoge kosten, toegang tot gewasbeschermingsmiddelen, arbeid ... Daarbovenop komt de veel te lage prijs die de laatste maanden betaald werd voor witloof. De sector is daarom ook vragende partij om met de keten in gesprek te gaan. Initiatieven als de Witloofbiënnale zijn hiervoor een eerste stap. Als we in gesprek kunnen treden met de volgende schakels in de keten, dan kan er nog veel veranderen voor ons witte goud.
Als we écht de waterkwaliteit willen verbeteren, moet er gesproken worden mét in plaats van over onze boeren!
Week van de Fair Trade
Initiatieven als Fairebel hebben fair trade ook ingang doen vinden voor producten van bij ons. Maar ondanks de groei die dit segment heeft weten te noteren en het gegeven dat 68% van de mensen in België vindt dat eerlijke handel ook mogelijk moet zijn voor producten van Belgische of Europese boeren, blijft dit een zeer beperkt segment. Europa haast zich intussen langzaam om initiatief te nemen rond duurzame voedingssystemen met aandacht voor informatie aan de consument over de duurzaamheid van het product. Dit kan een hefboom worden voor eerlijkere prijzen voor onze boeren. Maar laat dat geen excuus zijn om geen wettelijke initiatieven meer te nemen die een meer correcte doorrekening van kosten en faire verdeling van marges garandeert. Een eerlijke prijs voor een eerlijk product, daar moet het jaar rond aan gewerkt worden. Niet enkel eens per jaar een week rond sensibiliseren.
Bezoeken aan glastuinbouwbedrijven
Vorige week bezocht ik enkele glastuinbouwbedrijven. Zowel uit die bezoeken als uit de bevraging die we hielden bij de plantaardige sector blijkt dat de crisis er zwaar op inhakt. Telers geven aan in het komende seizoen op lagere temperaturen te produceren, minder planten op te zetten, niet te gaan belichten of zelfs te stoppen. Dit zal grote gevolgen hebben voor onze lokale voedselproductie, maar aangezien onze tuinders samen evenveel elektriciteit produceren als een kleine kerncentrale heeft een verminderde activiteit óók grote gevolgen voor de lokale energieproductie. Als de overheid van deze gascrisis geen elektriciteits- en voedselcrisis wil maken, heeft ze er alle belang bij om de hele landbouwsector maximaal te ondersteunen. Ook de retail kan zijn steentje bijdragen door de winsten doorheen de volledige keten te verdelen.