Nieuwe Pachtwet
De Pachtwet is en blijft een cruciaal instrument om te verzekeren dat onze vruchtbare landbouwgronden ingezet blijven voor landbouw. De oude Vlaamse Pachtwet dateert van 1969 en was aan een opfrissing en actualisatie toe. Het Vlaams Regeerakkoord stelt daarbij dat een goed evenwicht tussen de rechten en plichten van de pachter en de verpachter belangrijk zijn en dat de teelt- en exploitatievrijheid van de pachter gegarandeerd moeten blijven.
Gebruikszekerheid en teelt- en exploitatievrijheid zijn cruciaal
We vernamen uit mediaberichten dat een meerderheid in het Vlaams Parlement een akkoord heeft bereikt over een nieuw pachtdecreet. We kijken ernaar uit om de nieuwe wettekst te ontvangen. Voor de landbouwsector is het belangrijk dat deze nieuwe Pachtwet voldoende rechtszekerheid biedt aan landbouwers zodat landbouwers over een langere periode grond kunnen pachten en gebruiken. Zonder dat laatste is het voor hen namelijk niet mogelijk om een duurzaam bedrijfsmodel uit te bouwen. Er is begrip voor de bekommernis van de landeigenaars om meer transparantie en flexibiliteit in de pachtrelatie tussen pachter en verpachter te brengen, maar die aanpassingen mogen de gebruikszekerheid over de grond en de bedrijfsvoering niet ondermijnen. Er moet ook aandacht zijn voor jonge boeren: van belang is dat landbouwgronden in handen komen en blijven van jonge en actieve landbouwers.
Blind bebossen kan niet – Leefbaarheidstoets
In diezelfde context is het belangrijk dat er een einde gemaakt wordt aan het blind en al te gretig opzeggen van vruchtbare landbouwgrond voor extra bos en natuurdoeleinden zonder dat hierbij de leefbaarheid voor de bedrijven mee in rekening genomen wordt. De bestaande opzegmogelijkheid in functie van algemeen belang die door de overheid nu zeer ruim kan worden ingezet, moet dan ook onder de loep worden genomen. “Landbouwgrond is nodig voor onze voedselproductie en is geen restruimte”, klinkt het bij voorzitter Ceyssens. “En hoewel wij hoegenaamd geen probleem hebben met bebossing, vinden wij wel dat bossen op de juiste plaats, d.w.z. in de daartoe bestemde gebieden, moet komen in plaats van achteloos vruchtbare grond te laten verdwijnen én dat er garanties moeten worden ingebouwd zodat de leefbaarheid van landbouwbedrijven door een dergelijke pachtopzeg niet in het gedrang wordt gebracht.”
