Wie is Dominique Smeets?

Dominique Smeets baat in Peer een gemengd landbouwbedrijf uit met melkvee en varkens. Hij ontvangt al meer dan 30 jaar scholen voor rondleidingen. Dominique heeft in zijn leven al diepe dalen moeten doorstaan, maar van die rondleidingen krijgt hij elke keer opnieuw energie. “Die kinderen dichter bij de landbouwsector brengen vind ik heel belangrijk”, klinkt het.

Jaarlijks ontvangt Dominique tientallen klassen op zijn bedrijf. Dit schooljaar zijn dat er 75. Zo’n prestatie neerzetten lukt enkel met veel passie voor de stiel, en daar loopt Dominique van over. Voor zo ver hij zich kan herinneren wilde hij al boer worden. Als kleuter liep hij al met kalfjes over de ‘koer’. Zijn vader kocht pas een tractor toen Dominique 16 jaar was, dus de familie Smeets heeft nog heel lang met paard en kar het veld bewerkt. “Dat kunnen er niet veel zeggen, maar we zijn heel trots op alle automatisering die we ondertussen aangebracht hebben op ons bedrijf”, aldus Dominique. 
Je gaf jouw passie ook aan je eigen zoon?
“Mijn zoon Peter wist ook al snel dat hij boer wilde worden, en ik ben heel trots dat hij de vierde generatie is op dit bedrijf”, vertelt Dominique. “Toen mijn grootvader dit bedrijf opstartte, twijfelde hij tussen twee locaties. Als hij de andere locatie had gekozen, moesten we nu de deuren sluiten als rood bedrijf. Gelukkig maakte hij de juiste keuze, en daar ben ik hem dankbaar voor. Hij stierf toen ik 10 jaar was, maar ik weet nog goed hoe graag ik hem hielp met al het werk.  
Peter en ik hebben het werk goed verdeeld. Scholen ontvangen ziet hij niet zitten, dus neem ik dat voor mijn rekening. Ik ken nog verschillende boeren in deze regio die rondleidingen geven, maar waarvan de opvolger dat niet ziet zitten. Ik ben dus bang dat dat aanbod er steeds minder zal zijn en dat vind ik heel jammer. 
Tijdens de eerste rondleiding die ik ooit gaf vergat ik mezelf voor te stellen, waarna een kind aan mij vroeg wanneer de boer kwam. Hij verwachtte een ‘boer Charel’ met een riek in de hand, denk ik. Ze zijn ook altijd heel erg onder de indruk van alle mechanisatie. Het beeld van een boerderij is nog steeds heel ouderwets bij wie er weinig mee te maken krijgt.”
 

Met welke grote uitdagingen kreeg je al te maken?
“Ik ben 22 jaar geleden mijn vrouw verloren in een ongeluk. Mijn kinderen zaten in dezelfde auto, maar waren gelukkig ongedeerd. Dat was een heel zware periode. Enkele jaren later lag ook mijn zoon in het ziekenhuis na een ongeval en toen hebben dokters mij voorbereid op het ergste. Ik ben heel dankbaar dat hij er wel door is gekomen. 
In die moeilijke periode ben ik even de passie voor het bedrijf kwijt geraakt, maar na een tijdje merkte ik dat ik mijn rust vond in de kleine klusjes op het bedrijf. Zo spuit ik heel graag de stal proper met de drukspuit. Dat is een moment waarop ik mij kan afzonderen met mijn gedachten. Daar word ik rustig van. Ik keek toen ook op tegen het ontvangen van klassen, maar ik merkte elke keer dat ik na zo’n bezoek meer ontspannen was. Daar vond ik dus ook mijn rust in.”
Ben je trots op wat jullie nu bereikt hebben?
“Mijn zoon en ik hebben samen iets mooi kunnen opbouwen, en daar zijn we heel trots op. Samen met een medewerker verzetten we veel werk. We hebben 225 koeien en melken die met een 2x16. Door steeds meer te automatiseren en te mechaniseren, kan ik ook opnieuw taken opnemen die te zwaar aan het worden waren voor mij. Zo blijven we een goede taakverdeling behouden waardoor we elkaar mooi aanvullen.”