klimaatkoploper
Wie is Pascal? 

Ik ben professor aan de UGent, faculteit Bio-ingenieurswetenschappen, en dat sinds 2003. Maar mijn volledige academische carrière, sinds begin jaren 90, ben ik bezig met klimaat gerelateerd onderzoek. En dan meer bepaald: de rol van terrestrische ecosystemen in zowel de opname als de productie van broeikasgassen. Over de jaren heen ben ik mij meer gaan focussen op de rol van tropisch bos in Afrika voor de opslag van CO2.

Wat is jouw band met klimaat?

Toen ik was afgestudeerd in 1992 liep er bij mijn toenmalige professor een project over de rol van bodems bij de opname en emissie van lachgas en methaan. Dat interesseerde mij wel en ik ben daar gestart. De passie voor het onderwerp is geleidelijk sterk gegroeid en uitgebreid.

Waarom zit je in de jury van Dé Klimaatkoploper?

Ik heb direct ja gezegd om meerdere redenen. Mijn grootvader was landbouwer en ik heb altijd affectie gehad voor het landbouwleven. Langs de andere kant vind ik dat onze boeren en tuinders de laatste jaren te vaak in negatieve context in beeld komen. Als er eens iets positiefs gezegd kan en mag worden over deze mensen die aan het begin van onze voedselketen staan, vind ik dat belangrijk.

Op welke criteria ga jij jouw jury-oordeel baseren?

Het belangrijkste voor mij is dat wat een bepaalde landbouwer doet om zijn uitstoot van broeikasgassen te verminderen, ook kan worden overgenomen door collega-landbouwers. We hebben een longlist van tien dossiers gekregen, waaruit een selectie van vijf volgde. Die vijf waren toevallig ook net de vijf die ik zelf het hoogst geklasseerd had. Veel van de inspanningen die de boeren op klimaatvlak leveren, draaien trouwens ook om efficiëntiewinst. Dan sla je twee vliegen in één klap.

Wat hoop je dat Dé Klimaatkoploper kan bereiken?

Eerst en vooral: ervoor zorgen dat de sector ook in een positief daglicht komt. Er zijn boeren die toch wel wat doen op klimaatvlak en die positieve vibe kan afstralen op de rest van de sector. En ik hoop ook echt dat Dé Klimaatkoploper een voorbeeldfunctie kan krijgen. Maar natuurlijk liggen oplossingen niet voor de hand. Als je je land bemest met stikstof, dan zal er onvermijdelijk lachgas – een broeikasgas – vrijkomen. En het is heel moeilijk om deze emissie volledig te reduceren. Je hebt immers een duurzaam gebruik van meststoffen (organisch of mineraal) nodig om voldoende (plantaardig) voedsel te produceren. Ik vond het in die zin wel jammer dat in geen enkel dossier van een kandidaat-Klimaatkoploper beheer van de nutriëntenflow op het bedrijf en de land gebaseerde uitstoot van broeikasgassen aan bod kwam.