“We steken onze nek uit voor groene energie”
“Eigenlijk is onze sector keihip”, vertelt kalverhoudster Emelie Laeremans uit Herselt. De sector weet de stierkalveren uit de melkveehouderij een nuttige verwaarding te geven, daarbij maximaal gebruikmakend van nevenstromen uit de voedingsindustrie. Ook op het vlak van energie durft Emelie te kiezen voor een innovatieve pioniersrol.
Samen met haar ouders en medewerker Robbe Laeremans (de zoon van een neef) is Emelie de dragende kracht achter de familiale kalverhouderij. In overeenkomst met de Nederlandse kalvervleesproducent Van Drie houdt Emelie op vier locaties kalveren voor de productie van wit kalfsvlees.
Zelf stapte ze op 18-jarige leeftijd in 2006 in het bedrijf. Op het ouderlijk bedrijf werden naast kalveren ook nog koeien en kippen gehouden. Er was een hoevewinkel met eigen kaasproductie en Emelies moeder stond ook op de markt. “De melkstal was verouderd en de kippen lagen mij minder. Ik moest keuzes maken”, vertelt Emelie.
Nauwe opvolging
Waar veel kalveren samenkomen is er onvermijdelijk ziektedruk, maar Emelie doet er alles aan om de dieren gezond te houden. De consument verwacht dat kalfsvlees wit is, en daarom wordt er op het einde van de afmestperiode een ijzerarm dieet verstrekt. Daarbij worden er evenwel geen toegevingen gedaan op diergezondheid. “In week één wordt van elk kalf apart bloed getrokken en ter plaatse op ijzer gecontroleerd. Afhankelijk van de individuele behoefte wordt er onmiddellijk ijzer toegediend. Ook in week twaalf en verder steekproefsgewijs wordt het ijzergehalte nauw opgevolgd. De basis van ons werk blijft nog altijd een gezond dier”, legt Emelie uit. Alleen als het nodig is, wordt antibiotica gebruikt. “We kiezen voor een maximale individuele opvolging en behandeling. Elke ronde krijg ik ook een rapport waarin staat hoeveel dierdagdoseringen we gebruikten. Tot nu toe scoren we daar altijd goed op, maar soms zijn antibiotica echt wel nodig. Dat is in de humane sector bij crèches of kleuterscholen niet anders.”
Je moet altijd naar je dieren kijken en aanpassen op basis van wat je ziet.
Warmte produceren en bufferen
Elke dag heeft Emelie zo’n 8000 liter warm water nodig van 85 °C. Dat is heel wat energie. Emelie stapte in een Europees project om te pionieren met een CO2-vrije warmwaterproductie. Op het bedrijf staat nu een thermische zonneboiler, bestaande uit 24 panelen. Elk zonnepaneel verwarmt op basis van diffuus zonlicht en bevat een waterbuffer van 300 liter. Dat water kan tot bijna 100 °C verwarmd worden en heeft ook een overdrukbeveiliging. Het koude water stroomt door elk paneel en komt eens verwarmd in een buffer van 6000 liter. Om zo veel mogelijk warmte vast te houden, kwam er ook nog eens een bijkomende buffer van 3000 liter én een ondergrondse warmtebuffer in de vorm van leidingen door wit zand op een diepte van iets meer dan een meter. De bijkomende buffer, de ondergrondse warmteopslag en de aangepaste softwaresturing zijn eigen innovatie. Het project wordt nu opgevolgd door de universiteit van Wageningen, die een inschatting zal maken van de rentabiliteit en terugverdientijd.
Bedrijfsfiche
- Emelie Laeremans (36), kinderen Marie (10) en Olivia (5). Lief Vermeulen (61), René Laeremans (63)
- Witvleeskalverhouderij
- Herselt (Antwerpen)