Ook kwetsbare mensen verdienen een boerderijvakantie

6 mei 2021

 

Een camping kennen we allemaal en ook een zorgboerderij is geen onbekende term. Annemarie en Goderick van ’t Groen Beleven starten deze zomer met een combinatie van beide: de mogelijkheid voor zorgvoorzieningen om te komen kamperen op hun sierteeltbedrijf in Deinze. Op de kampeerweide zijn overigens ook jeugdbewegingen welkom en individuele kampeerders. Met eigen tent of in een van de retrocaravans die het koppel op dit moment renoveert. Inspiratie deed Annemarie op via het project Toerismeboeren.

Dat Goderick tuinbouwer zou worden, daar heeft hij nooit aan getwijfeld. “Ik ben een landbouwerszoon, maar al van kleins af was ik bezig met bloemen en planten. Ik volgde tuinbouwschool en nadat ik afstudeerde, ging aan de slag op dit bedrijf. In 1993 werd ik dan zaakvoerder. Toen we in 1993 begonnen was dat met monocultuur. Door de jaren heen zijn we – deels ook uit noodzaak – overgeschakeld naar meerdere culturen. Momenteel telen we hier een achttal soorten groene kamerplanten.”

Het is een stukje reizen dat naar ons komt.

Een vijftiental jaar geleden sloeg het ongeluk toe. Goderick onderging een rugoperatie en kreeg een longembolie. Hij herstelde, maar stond anders in het leven. “Ik wilde wat doen voor de medemens. Zo zijn we in contact gekomen met Groene Zorg en startten we als zorgboerderij. Mensen met een kwetsbare achtergrond, een beperking, schoolmoeheid, een burn-out … Allemaal hebben we ze al op het bedrijf gehad. Momenteel komt er vijf dagen per week telkens één zorggast.”

Annemarie vult aan: “We willen privé en bedrijf gescheiden houden, maar tegelijk onze zorggasten opnemen in ons gezin. Daarom hebben we onze infrastructuur ernaar gebouwd. We hebben een keuken en leefruimte waar we samen pauzeren en lunchen met de zorggasten.”

Lockdown

Kamerplanten 't Groen Beleven

“Toen vorig jaar tijdens de lockdown de zorggasten twee maanden niet mochten komen, hebben we pas echt ervaren hoezeer we hen in ons hart gesloten hebben. We zijn een vrij klein bedrijf. Behalve wijzelf werkt hier gedurende vier dagen per week een arbeidster en in het hoogseizoen doen we een beroep op jobstudenten en seizoenarbeiders met de plukkaart. Tijdens de lockdown heerste hier een doodse stilte. Met de meeste van onze zorggasten kun je geen diepgaand gesprek voeren, maar het plezier en de lach ontbraken. We hebben veel plezier samen. Ook de dankbaarheid die we krijgen van de ouders is hartverwarmend.” En plots viel dat allemaal weg. Net zoals hun collega-siertelers ondervond ook ’t Groen Beleven een zware impact van de coronacrisis, vertelt Goderick. “Het was voor ons een slechte periode. We zaten met de handen in het haar. We verkopen het grootste deel van onze planten aan Belgische exporteurs en die zetten ze voornamelijk in Frankrijk af. Frankrijk ging op slot en de verkoop viel volledig stil. Als er op dat moment iemand een bod had gedaan op het bedrijf, zou ik verkocht hebben, zo diep zat het. We zijn naar Boeren op een Kruispunt gestapt voor een gesprek met een psycholoog. Daar zijn we verrijkt uitgekomen en toen zijn we gestart met een beetje thuisverkoop op zaterdag en het versturen van plantenpakketten. De nood was hoog, we moesten iets doen om de planten niet te moeten weggooien. Met die thuisverkoop blijven we doorgaan ook nu het zwaarste van de crisis voorbij is.”

Douches en toiletten

Intussen konden Annemarie en Goderick ook uitkijken naar de zomer. Vorig jaar ontvingen ze al voor de tweede keer enkele jeugdbewegingen op zomerkamp. “We begonnen daarmee in 2019”, herinnert Annemarie zich. “We zagen toen een oproep voor kampterreinen omdat veel jeugdverenigingen niet naar de Ardennen konden vanwege de Afrikaanse Varkenspest. Wij hebben daar direct op ingetekend en werden al snel gecontacteerd. Wij hebben toen nog snel drie toiletten bijgebouwd. Van mobiele toiletten waren we geen grote fan en we wilden de groep goed kunnen ontvangen. Uiteindelijk kunnen die toiletten ook dienen voor de groepen die we af en toe ontvangen op het bedrijf, dus die kost zou op langere termijn wel gecompenseerd worden, mocht het bij één kamp blijven.” Maar daar bleef het natuurlijk niet bij. Zowel de tuinders als de jeugdbeweging waren heel blij met de eerste kampervaring. Die beperkt zich overigens niet tot een wei om de tent op te zetten. “Tijdens het kamp zijn de serre en de kampeerweide hun terrein. Ze mogen overal rondlopen en alles vragen. Als ze dat willen, krijgen ze een rondleiding. Vorig jaar heeft een groep een namiddagje helpen stekken. Het is heel waardevol om jonge mensen te tonen dat deze planten in België worden gekweekt. Op deze manier leren ze de sector kennen. We hebben natuurlijk geen gigantische terrein, maar dat hoeft ook niet. We mikken op groepen tot 100 personen. Om te douchen of af te koelen gebruiken de jongeren de beregening in de serre. Om hen dit jaar nog beter te kunnen ontvangen, hebben we nu ook douches geplaatst. Zeker bij minder mooi weer is de beregening toch wel erg koud en vooral de kleinste kindjes kunnen dan wel van een warme douche genieten.”

Tijdens het verblijf is de serre hun thuis.

Vintage caravans

Wc’s, douches, een terrein. De stap naar een boerderijcamping was niet meer zo groot. Nochtans stond dat niet op de planning. “Vroeger dacht ik meer aan uitbreiden”, vertelt Goderick. Maar toen werd ik ziek en ging ik anders over het leven denken. Hadden ze mij tien jaar geleden gezegd dat wij hier jeugdkampen zouden ontvangen, zou ik dat niet geloofd hebben. Maar we doen het nu, en het is fantastisch.” Annemarie heeft de afgelopen jaren deelgenomen aan Toerismeboeren, een Platteland Plus-project dat land- en tuinbouwers in Oost-Vlaanderen wilde laten kennismaken met toerismemogelijkheden op hun bedrijf. “Onze kinderen gingen vroeger geregeld op kamp en zelf ben ik een vijftal jaar geleden mee geweest als kookouder. Je ziet echt allerlei soorten kampplaatsen: van heel mooi tot heel basic. We zeiden wel eens: ‘Dat zouden wij net zo goed kunnen’. Toen Toerismeboeren startte, stapte ik er dus in. Op uitstap naar Nederland zag ik veel goede ideeën, maar wij wilden het toch wat kleinschaliger en goedkoper aanpakken. Eigenlijk begon het een beetje vanzelf. Toen vorige zomer de jeugdkampen vertrokken, bleef onze wei beschikbaar voor kampeerders. Dat was heel leuk, dus breiden we dit jaar uit met zes vintage caravans. Die hebben we tweedehands op de kop getikt en zijn we zelf aan het schilderen en opnieuw aan het decoreren. We legden ook elektriciteit op de weide. Van daaruit groeide ook het idee om kwetsbare mensen naar hier op vakantie te laten komen. Bij onze zorggasten merken we dat zij zich hier goed voelen. Het idee is dat de serre en de kampeerweide tijdens de vakantie hun thuis worden. In de praktijk zullen we tijdens de week vooral zorgvoorzieningen ontvangen, en in het weekend individuele kampeerders. Maar iedereen is altijd welkom: we bouwen geen muurtjes.”

Je goesting kunnen doen is een vorm van geluk.

Voor al die plannen en verbeteringen is er natuurlijk budget nodig. Goed 5000 euro kon ’t Groen Beleven ophalen via een crowdfunding. En verder kan de combinatie van creativiteit, upcyling en goede contacten wonderen verrichten. “Enkele jaren gelden kwam een architecte met een burn-out bij ons werken. Door zich bij ons bezig te houden met de planten, heeft zij voor zichzelf de klik gemaakt. Ze combineerde haar job bij ons met een cursus stofferen en intussen is dat haar voltijdse baan. Wij moesten geen twee keer nadenken bij wie we zouden aankloppen voor de kussens in onze campers! We plaatsten voor onze kampeerders ook een keuken. Het meubilair daarvan bestaat voornamelijk uit tweedehands meubels die ik opknap zodat ze nog een rondje mee kunnen. Met een likje verf en het juiste accessoire kan je echt een mooi resultaat bekomen. Let wel, we doen hier niet aan glamping. Wie heel luxueus wil kamperen is hier niet aan het goede adres. Wie een kleine gezellig boerderijcamping zoekt wel.”

Annemarie en Goderick zijn enorm enthousiast over hun nieuwe uitdaging, soms tot verbazing van hun omgeving. “De mensen zeggen wel eens: je bent 57 jaar, waarom begin je nog aan zoiets. Maar we doen het graag. We gaan zelf nooit op reis, dit is een stukje reizen dat naar hier komt. En natuurlijk kruipt er veel tijd en moeite in het pimpen van zes caravans, maar het geeft ons energie om daarmee bezig te zijn. Wij hopen natuurlijk dat we snel van start kunnen gaan en dat het een succes wordt. Maar brengt het uiteindelijk niet op, dan hebben we toch onze goesting gedaan. En je goesting kunnen doen, dat is ook een vorm van geluk.”