LCG vergelijkt triticalerassen met hybriderogge
Naast de ondertussen al traditionele rassenproeven triticale legde het Landbouwcentrum Granen (LCG) dit jaar ook een rassenproef aan voor hybriderogge. De reden is de groeiende interesse voor deze teelt.
Vooral op de minder goede gronden presteert triticale beter dan tarwe en gerst. Triticale is ook minder gevoelig voor droogte, wat met de huidige klimaatveranderingen zeker niet onbelangrijk is. Maar de laatste jaren is er ook een groeiende interesse voor hybriderogge. Net als bij triticale wordt de teelt aangeraden voor de lichtere, droogtegevoeligere gronden. Het opbrengstpotentieel zou even hoog zijn. Uitbating kan vergeleken worden met die van triticale, behalve dan voor zaaidichtheid en groeiregulatie.
Tot slot is het interessant om het opbrengstniveau van de triticalerassen te vergelijken met dat van de (hybride)rogges. We bekijken vooreerst de resultaten van Vladslo en Sint-Niklaas, de 2 locaties waar de opbrengst niet werd beïnvloed door legering bij bepaalde rassen. In Vladslo kunnen we besluiten dat beide graansoorten een vrijwel gelijk opbrengstniveau scoren, terwijl de trtiticalerassen in Sint-Niklaas duidelijk beter presteren dan de (hybride)rogges. Belangrijk om op te merken is dat men in Vladslo tijdig kon oogsten, terwijl in Sint-Niklaas pas op 10 augustus kon geoogst worden, en dan nog onder moeilijke omstandigheden. Voor de proeflocatie Melle is geen duidelijke tendens te merken en in Herent werd geen rassenproef triticale aangelegd.
Hectolitergewicht
Het hectolitergewicht van de rassenproeven triticale en (hybride)rogge wordt respectievelijk weergegeven in de figuren 3 en 4. Het gemiddelde hectolitergewicht over alle locaties heen bedroeg 65,9 kg. Dit is relatief laag en dit is wellicht te wijten aan de natte weersomstandigheden tijden de afrijping van het gewas. Vooral in Vladslo en Melle werden lage hectolitergewichten genoteerd. In Sint-Niklaas had elk ras een hectolitergewicht hoger dan 70. Het gemiddelde hectolitergewicht van de rogge was met 68,8 kg iets hoger dan dat van de triticalerassen. In Herent lagen de hectolitergewichten het laagst, wellicht door het optreden van halmbreuk. In Vladslo werd overal een hectolitergewicht hoger dan 70 genoteerd.
Ook hier is het interessant om de resultaten van de hectolitergewichten voor de triticalerassen opgenomen in de proeven te vergelijken met deze van de (hybride)rogge. Als we opnieuw kijken naar de 2 locaties zonder legering of halmbreuk valt duidelijk op dat de hectolitergewichten van de (hybride)rogges ( gemiddeld 72,4) in Vladslo duidelijk hogere lagen dan de hectolitergewichten van de triticales (65,0). In Sint-Niklaas zien we net het omgekeerde en noteren we een hoger hectolitergewicht bij de triticales (73,6) in vergelijking met de (hybride)rogges (70,4), zij het minder uitgesproken.
Ziektegevoeligheid en legering
In de tabel zijn de ziektewaarnemingen van de triticale- en (hybride)roggerassen opgenomen. De scores zijn gebaseerd op de waarnemingen in Melle en Sint-Niklaas voor de triticalerassen en op de waarnemingen in Melle, Sint-Niklaas en Herent voor de (hybride)rogge. De waarnemingen werden uitgevoerd op een onbehandeld gewas.
Tijdens het groeiseizoen 2022-2023 werd geen gele roest waargenomen in de rassen opgenomen in de rassenproeven. Toch blijft het belangrijk om bij beginnende aantasting van gele roest de ziekte onmiddellijk te bestrijden. Een gerichte aanpak met de juiste fungiciden is dan noodzakelijk.
Meeldauw blijft een vaak voorkomende ziekte bij triticale. De ziekte kan vroeg aanwezig zijn in het gewas en ernstige schade veroorzaken. Een gerichte fungicidebehandeling is dan zeker aan te raden. De ziekte was gedurende het volledige groeiseizoen 2023 heel duidelijk aanwezig. Er kwamen duidelijke rasverschillen naar voor. Lumaco bleek het minst gevoelig voor meeldauw.
Ook de bladvlekkenziekte was gedurende het ganse groeiseizoen aanwezig bij zowel triticale als (hybride)rogge. Lumaco bleek de meest gevoelige triticale. Het ras werd echter het minst aangetast door meeldauw. Over het algemeen bleken de (hybride)rogges iets gevoeliger voor bladvlekkenziekte, vooral de rassen Helltop en Ducato.
Bruine roest werd al relatief vroeg in het groeiseizoen genoteerd. Grote verschillen in rasgevoeligheid werden bij triticale niet waargenomen. De rogge werd duidelijk meer aangetast. De ‘gewone’ rogge Ducato bleek het gevoeligst.
Zoals al eerder vermeld kwam op de proeflocatie Melle legering voor. Die deed zich pas laat voor en was het gevolg van de sterk verlate oogst, door de natte weersomstandigheden. Het rassenassortiment triticale vertoont de laatste jaren een goede weerstand tegen legering. Op alle andere locaties werd dan ook geen legering vastgesteld. De scores voor weerstand tegen legeren vermeld in de tabel zijn gebaseerd op literatuurgegevens en op de waarnemingen in Melle. Een adequate inzet van halmverstevigers blijft zeker verantwoord. Legering kwam niet voor bij de (hybride)rogge, maar in Herent hadden alle rassen te lijden onder halmbreuk. Ook voor (hybride)rogge blijft het belangrijk om halmversteviging in te zetten.
Bron: LCG.
Auteurs: Veerle Derycke, Sofie Landschoot, Kevin Dewitte en Geert Haesaert (Universiteit Gent, Faculteit Bio-ingenieurswetenschappen); Joos Latré (Hogeschool Gent, AgroFoodNatur). Wie informatie wil over specifieke cijfers op een van de proefplaatsen of over prestaties in vorige jaren kan terecht op www.lcg.be.