“Landbouw is een mannenwereld, maar er zijn ook boerinnen”
Lies Sampers uit het West-Vlaamse Vlamertinge heeft samen met haar man Wim een gemengd landbouwbedrijf. Maar Lies is meer dan boerin. Naast mama van drie kinderen is ze ook nog onder meer halftijds verpleegkundige, bestuurslid van Ferm voor agravrouwen, ondervoorzitter van de landbouwraad van Ieper, lid van het oudercomité op school en lid van het Bijzonder Comité Sociale Dienst van Ieper, het comité dat nu de sociale zaken behartigt in plaats van de vroegere OCMW-raad. En daar komt sinds enkele weken bovenop dat Lies verkozen werd tot Strafste Boerin. Vooraf vroeg ik me af hoe ze al die zaken gecombineerd krijgt, maar al tijdens ons gesprek werd me duidelijk hoe positief ze in het leven staat en op die manier onbewust ook nog eens de dag goed maakt van mensen waarmee ze een babbeltje doet.
Lies blijkt in het ziekenhuis te zijn, wanneer ze inbelt voor onze online-ontmoeting, en niet omdat ze moet werken. Ze moest dringend naar de spoedafdeling, nadat haar zoontje Tom na een valpartij symptomen kreeg die wat op die van een hersenschudding leken. Maar multitasker Lies maakt tijd voor ons gesprek. Lies werkt halftijds als ‘gipsmeester’ op de afdeling orthopedie van het Jan Yperman Ziekenhuis in Ieper. Ze bevestigt dat ze graag een babbeltje doet met haar patiënten. “Ze zijn niet ziek. Ik moet bij hen een gipsverband aanleggen en vind het leuk wanneer ze nadien opgemonterd naar huis kunnen.” Haar werkuren vallen zodanig dat ze vooraf en nadien nog haar werk kan doen op de boerderij. Het verzorgen van de kalveren is haar corebusiness. “Ik hou van de kleintjes. Wanneer ik niet moet werken spring ik bij voor het werk van Wim, zodat die ook toekomt aan ander werk, zoals het repareren van machines of de boekhouding. Vandaag zouden we de runderen scheren, maar dat zal voor een andere keer zijn.”
Een cameraploeg op het erf
Vervolgens kreeg iedere kandidate een dagje een cameraploeg op bezoek. “Ze wilden dat we meer lieten zien dan ons bedrijf en moesten dat zelf organiseren. We zijn gestart in het ziekenhuis. Aanvankelijk wilde ik een collega in het gips steken, maar die kwam liever niet op tv. Gelukkig was er een landbouwer die in het gips moest, en zijn vriendin wist hem te overtuigen om te figureren. Lies trok met die ploeg ook nog naar een vriendin met een hoevewinkel, waar ze geregeld inkopen doet. Dat filmpje was een hit op de Facebookpagina van hoeve Siam. ’s Avonds nam ze de filmploeg mee naar de landbouwraad in Ieper.
Het groepje kandidaten wisselde veel tips uit en postte persartikels. Lies stak zo ook een en ander op over omgaan met de pers. Op de tweede dag zouden drie kandidates afvallen. Er was een ‘Slimste Mens’-achtige quiz. Lies wist vijf van de zes antwoorden, maar het competitiebeest in haar bleef bezig met die zesde vraag, vooral omdat ze zich nadien realiseerde dat ze het antwoord wel wist. “Het was duidelijk dat men zocht naar iemand die toonde wat meer te weten dan het eigen bedrijf. Weet jij welke vrouw als eerste de Nobelprijs kreeg?” Vanaf de eerste aflevering stonden de stemlijnen open. Lies kreeg heel wat support van vrienden en bekenden, maar niemand van de kandidaten wist hoe het verliep met de stemmenaantallen.
De mensen moeten weten welke inspanningen boeren leveren voor de producten die ze kweken.
De Strafste Boerin van Vlaanderen is een initiatief van Plattelandstv met de steun van Boerenbond, Fairebel, Ferm, New Holland en Reizen Patteeuw. Je kan de afleveringen herbekijken op www.plattelandstv.be.