Het lezen van het IPCC-rapport bracht gemengde gevoelens teweeg. Van gechoqueerd en angstig tot hoopvol en optimistisch. De gevolgen van klimaatverandering worden vaak gebagatelliseerd, maar in dit rapport worden de meest onverbloemde bewoordingen gebruikt: het klimaat IS aan het veranderen; de mens IS de oorzaak; de gevolgen ZULLEN verwoestend zijn. Er is nog nooit zoveel media-aandacht geweest. Klimaatverandering is verschoven van een mogelijke toekomstige zorg naar een huidige en onmiddellijke bedreiging. Misschien zou dit een wake up call zijn. Misschien zou dit een keerpunt zijn. Maar in plaats daarvan is de media verder gegaan. De waarschuwingen van het IPCC zijn nieuws van gisteren, vrijwel van de ene dag op de andere verdwenen uit de krantenkoppen. Het verhaal is veranderd van een verhaal van bezorgdheid en actie in een verhaal van verantwoordelijkheid en schuld.
De ontkenning van de klimaatverandering heeft lange tijd onzekerheid, vertraging en verwarring gezaaid. De onvermijdelijke en zichtbare gevolgen van de klimaatverandering zouden altijd bewijzen dat de wetenschap gelijk had. Nu concentreert de ontkenning zich op de vraag wie de schuld krijgt, wie voor de kosten moet opdraaien en wie het eerst moet handelen. Opnieuw onzekerheid, vertraging en verwarring.
Er is hier sprake van een tegenstrijdigheid. Klimaatactie is zo opgezet dat we individueel verantwoordelijk zijn en toch individueel machteloos. We worden belast met onze persoonlijke impact op het klimaat en worden aangemoedigd die te verminderen - en vervolgens wordt ons verteld dat het geen verschil zal maken totdat iemand, ergens anders, meer doet. Er wordt ons verteld dat we offers moeten brengen en vervolgens wordt ons verteld dat het geen verschil zal maken. Het resultaat is passiviteit, hulpeloosheid, apathie, afleidingsmanoeuvres en defaitisme.
Dus wat kunnen we doen dat de individuele verantwoordelijkheid bevredigt maar ook voldoende effect heeft?
Gelukkig zijn wij sociale dieren. Wij bouwen gemeenschappen. Het is dit gemeenschapsniveau waar actie het meest effectief kan zijn. Wales heeft een duizelingwekkend aantal succesvolle gemeenschapsprojecten die klimaatverandering, milieukwesties, hernieuwbare energieopwekking en energiebesparingsprojecten aanpakken.
5 redenen waarom focussen op lokale samenwerking de grootste impact heeft:
- Het is beheersbaar - De veranderingen om netto nul te bereiken zijn ontmoedigend. De uitdaging opsplitsen in een lokale context creëert een realistisch doel. Het stelt ook het niveau van gedeelde lokale verantwoordelijkheid vast, zonder individuen als het probleem aan te wijzen.
- Het is impactvol - Het verlagen van je energierekening thuis is belangrijk, maar kan als onbeduidend aanvoelen. Gemeenschapsprojecten hebben een meetbaar effect op lokale en regionale schaal.
- Het is inclusief - Niet iedereen kan thuis zonne-energie installeren of zich een elektrische auto veroorloven. Iedereen kan betrokken raken bij een gemeenschapsproject. Er zijn veel vaardigheden nodig en een lokale focus kan mensen mobiliseren om een bijdrage te leveren.
- Het creëert gedeelde voordelen - De veranderingen die we nodig hebben zijn een kans om van onze gemeenschappen betere plekken om te wonen te maken en door samen te werken kunnen we ervoor zorgen dat iedereen in onze gemeenschap deelt in die voordelen.
- Het is een manier om je deel te voelen van iets groters - we hebben onlangs een Interreg-project in Noordwest-Europa afgerond, ECCO, waarbij we met 10 projectpartners hebben gewerkt aan de beste manieren om gemeenschapsenergie te ontwikkelen. Onze gemeenschappen en uitdagingen zijn vergelijkbaar en het is duidelijk dat zelfs kleine, ongelijksoortige projecten, wanneer ze collectief worden bekeken, een enorme en groeiende beweging creëren. Inzicht hierin inspireert tot meer actie en schept een gevoel van hoop.
Voor alle waarschuwingen over de wetenschap, voor alle passiviteit en holle woorden en voor al diegenen die de wetenschap en de actie verwerpen, is er een ander verhaal. Over de hele wereld zijn mensen bezig deze veranderingen tot stand te brengen. Hele gemeenschappen werken samen met hun buren in straten en dorpen, steden en regio's, verminderen de uitstoot en vinden nieuwe manieren om onze gemeenschappen sterker, rijker en veerkrachtiger te maken.
Dit is een grote uitdaging. Door samen te werken worden we iets dat groter is dan onszelf en kunnen we de uitdaging waar we voor staan overwinnen. Er is hoop!
