Kalenderlandbouw valt niet te rijmen met de realiteit

Met de hogere temperaturen van de komende dagen, duiken bij velen de eerste lentekriebels op. Ook bij onze boeren, die al uitkijken om de voorjaarswerkzaamheden op te starten. Tractoren en machines staan te wachten tot weer en bodem het toelaten om uit te rijden. Hoewel het er begin februari goed uitzag met droge, koude en zonnige dagen, veranderde dat optimisme midden februari in realisme. Het is belangrijk om te kijken naar de toestand op de velden en de akkers. Die liggen er momenteel op veel plaatsen nog te nat bij om met de veldwerkzaamheden in optimale omstandigheden te starten. Wachten is dus de boodschap, al is dat op dit moment nog niet rampzalig. De huidige weersomstandigheden doen het beste verhopen.

Weersomstandigheden worden steeds volatieler en boeren volgens een kalender werkt dan gewoon niet meer. Niet alleen landbouwers, maar ook de overheid moet haar gezond verstand gebruiken. Nog maar eens het bewijs dat men niet eerst alles tot in den treure moet willen modelleren, berekenen en vastleggen in rigide regels. Vaak is het voldoende om naar buiten te kijken of eens met de botten op het veld te gaan staan.

Kalenderlandbouw is dus niet meer van deze tijd en past niet in de visie om aan duurzame landbouw te doen. In MAP 7 staat alvast ingeschreven dat er met elke datum waarop bemest, geplant, geoogst moet worden, met twee weken kan geschoven worden in functie van de weersomstandigheden. 

De voorbije week kwam de PFAS-problematiek nog maar eens in de media. Enkele schrijnende verhalen van landbouwers, die totaal onschuldig, de dupe worden van deze problematiek. Wij vragen dan ook dat er snel werk gemaakt wordt van de oprichting van een PFAS-sectorfonds. Terwijl de boeren in deze problematiek immers volledig het slachtoffer zijn, moeten ze zelf instaan voor de testkosten om na te gaan of hun vlees voldoet aan de wettelijke norm. Wanneer blijkt dat een dier niet conform is en niet in de voedselketen mag gebracht worden, brengt dit grote verliezen met zich mee. 

Een PFAS-sectorfonds, waar onder meer producenten van PFAS aan dienen bij te dragen, moet ervoor zorgen dat land- en tuinbouwers die te maken hebben met hoge kosten en schade omwille van de PFAS-vervuiling, kunnen worden gecompenseerd. 

Het engagement om zo’n fonds op te richten is in beide regeerakkoorden opgenomen en zou momenteel in de studiefase zitten. Voor ons is het belangrijk dat hier vaart wordt achter gezet en dat er snel duidelijkheid komt over de modaliteiten. Zo’n fonds moet niet alleen dienen om gronden te saneren maar ook om geleden schade te compenseren.