Vleesdebat Vlees.be vraagt nuance en wijsheid
“Alle wereldproblemen komen samen op je bord”, omschreef klimaatexpert en docent Pieter Boussemaere (VIVES) de complexiteit van de vleesproductie. Vast staat dat de vleesproductie in Vlaanderen ook wat ecologische voetafdruk betreft top is. In een toekomstgerichte veeteelt heeft deze dus meer dan ooit haar plaats.
Vlees.be, het initiatief van de Belgische vleessector en VLAM, wil correcte informatie over de Vlaamse vleeskolom in het maatschappelijk debat. Het bracht daarom drie wetenschappers samen voor een wetenschappelijk onderbouwde, en genuanceerde blik op de Vlaamse vleesproductie.
Productiviteit maakt het verschil
Prof. Annemie Geeraerd (KU Leuven) onderzocht de koolstofvoetafdruk van 39 gesloten Vlaamse varkenshouderijen. Op die bedrijven werd een levenscyclusanalyse uitgevoerd. Vlaamse varkenshouderijen blijken daarbij met een 3,2 kg CO2-equivalent per kg levend gewicht flink beter te scoren dan de mondiaal berekende mediaan van 7,2 kg. De samenstelling van het voeder speelt daarbij uiteraard een rol, maar het is vooral de goede productiviteit van de varkenshouderij die het verschil maken. “Intensieve processen zijn duurzamer, en dat is ook in het algemeen zo”, wist Prof. Geeraerd.
Deel van de oplossing
Klimaat Pieter Boussemaere (VIVES) kon die milieuvriendelijke efficiëntie ‘van bij ons’ enkel maar bevestigen. “Hier alle vleesproductie afschaffen is hoogst waarschijnlijk negatief voor het klimaat want dan wordt er meer vlees geïmporteerd van waar het minder efficiënt wordt geproduceerd.”
In dat opzicht noemde hij het interessant mochten andere landen onze productiesystemen overnemen. Voeding is bij ons goed voor een vijfde van de ecologische voetafdruk. Wie op dat onderdeel wil snoeien, snoeit volgens hem het beste in de consumptie rundvlees. In de meeste vergelijkingen scoort rundvlees daarbij het minst gunstig. Wie herkauwersvlees vermijdt zou zijn voetafdruk met 3,5 tot 4% kunnen doen zakken.
“Dat is mooi, maar wie zijn auto wegdoet spaart 15% uit”, plaatste hij die inspanning meteen zelf in perspectief. Prof. Leroy vond het geen goed idee om één tak van de vleesproductie zoals de rundvleessector met de vinger te wijzen. “Mensen hebben niets voor niets veeteelt ingevoerd. Er zijn problemen zoals overbegrazing, monoculturen en fossiele afhankelijkheid. Maar als je vertrekt van natuurlijke grondstoffen en reststromen en zorgt voor een gezonde voeding en bodem, ben je geen deel van het probleem, maar een deel van de oplossing.
Bron: Boerenbond.
