"Onze focus ligt op het veldwerk, niet op het rondrijden"
Op en om het bedrijf van Jens Lampaert is het in het voorjaar een drukte van jewelste. De jonge boer uit Ingelmunster is akkerbouwer en teelt groenten in de vollegrond. Daarbij komt natuurlijk heel wat tractorwerk kijken, en dat op landwegen die boeren – zeker sinds de coronapandemie – vaak moeten delen met recreanten te voet en op de fiets. Jens is de broer van profwielrenner Yves Lampaert. Het spreekt voor zich dat het aan de eettafel van de familie Lampaert geregeld gaat over tractoren, fietsers en de combinatie van de twee. Want die is niet altijd zo gemakkelijk.
“Ik ben ervan overtuigd dat boeren over het algemeen wel respect hebben voor fietsers en dat ze dus voorzichtig zijn”, stelt Jens. Hij teelt courgette, bloemkool, prei, aardappelen, vlas en suikerbieten en is dus het merendeel van zijn tijd op het veld te vinden. “Onze focus ligt op het veldwerk, niet op het rondrijden. Natuurlijk moeten we wel pendelen tussen ons veld en het bedrijf. Maar voor mijn bedrijf mag ik zeggen dat dat voor mij best meevalt. De meeste gronden liggen dicht bij huis en ik moet niet veel binnenbaantjes doen. Op mijn routes kom ik ook relatief weinig wielertoeristen en wandelaars tegen.”
Grondverzet
Voor een burger is een tractor een tractor, en Jens ondervindt wel dat dat inwerkt op de negatieve perceptie van landbouwers en hun tractoren. “Bedrijven die grondverzet doen zijn veel op de baan. Mensen zien zo’n grote tractor aangereden komen en denken dan wel eens dat het een boer is die voorbij scheurt. Maar dat zijn wij dus niet.”
“Wanneer ik zelf fietsers of wandelaars tegenkom, zal ik altijd proberen plaats te maken. Maar het is een wisselwerking: de houding van de ene, moet die van de andere versterken. Het kan niet de bedoeling zijn dat een van ons beiden in de beek rijdt, dus als we allebei een beetje ruimte geven, lukt het perfect. Overigens is dat met voetgangers net zoals met fietsers.”
Beperkte zichtbaarheid
“Af en toe kom je wel ‘ns zo’n enthousiasteling met een – vaak elektrische – fiets tegen die mij op mijn tractor ziet naderen en toch niet afremt, maar nog net voor mij door rijdt. De mensen begrijpen niet altijd dat het niet zo vanzelfsprekend is om met een tractor in de remmen te gaan, zeker als er nog een machine aanhangt. Bovendien beperkt dat soms voor ons als chauffeur de zichtbaarheid. Het is natuurlijk belangrijk dat de chauffeur zelf goed uitkijkt. We doen ons uiterste best, maar wat we niet zien, kunnen we ook niet ontwijken.”
In de plaats van de ander
“Ik vind dat zo’n fietser zich ook eens in de plaats van de boer moet stellen. Rem, stop desnoods tot de machine gepasseerd is en rijd dan weer verder. Die vijf seconden die je verliest, die zijn toch niet zo erg? Omgekeerd moet je je als chauffeur ook eens in de plaats van de fietser stellen. Respect voor elkaar is het belangrijkste.” Broer Yves, die als professioneel wielrenner heel wat uren op de fiets doorbrengt en dus ook geregeld een landbouwmachine tegenkomt, beaamt dat. “Ik steek ook heel vaak mijn hand op naar hoffelijke chauffeurs. Dat wederzijds respect, dat vind ik heel belangrijk.”
Jens vult aan: “Zo’n tractor, dat is niets. Maar hangt daar bijvoorbeeld een sproei- of oogstmachine achter, is het niet altijd gemakkelijk om oogcontact te maken met de chauffeur. Blijf als fietser dan achter de machine. Voor je eigen veiligheid, want de bestuurder kan het onmogelijk zien wanneer je aan een inhaalmanoeuvre begint. Bovendien zwaait bijvoorbeeld een ploeg echt wel ver uit. Houd je daar geen rekening mee, dan wordt het gevaarlijk.”
Als we allebei een beetje ruimte geven, lukt het perfect.
